Vehhabîler Hakkında Fetvâ

Muhammed bin Süleymân-ı Medenî Şâfi’î “rahmetullahi aleyh”den Muhammed bin Abdülvehhâb-ı Necdî soruldu. Cevâb olarak, (Bu adam son zemânın câhillerini sapık yola sürüklemekdedir. Allahü teâlânın nûrunu söndürüyor. Allahü teâlâ, müşrikler istemese de, nûrunu söndürmiyecek, her yeri Ehl-i sünnet âlimlerinin nûrları ile aydınlatacakdır) dedi. Muhammed bin Süleymânın fetvâlarının sonundaki süâl ve cevâb da şöyledir:

SÜÂL: Büyük âlimler! Mahlûkların en iyisinin yolunu gösteren yıldızlar! Size soruyorum: Bir kimse, çeşidli din kitâblarını okuyup, bilgilerini kısa görüşü ile ve noksan aklı ile dartarak, bu ümmetin hepsinin dînin özünden ve Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” yolundan ayrıldıklarını, sapıtdıklarını söylese ve kendisinin müctehid olduğunu, Allah kelâmından ve Resûlullahın hadîslerinden bilgiler çıkardığını ileri sürse, hâlbuki âlimlerin, bir müctehidde bulunması lâzım dedikleri şartlardan hiçbiri bunda bulunmasa, bu sözleri yaymasına izn verilir mi? Yoksa, vazgeçip, islâm âlimlerine uyması lâzım mıdır? Kendisinin imâm olduğunu, her müslimânın ona uyması vâcib olduğunu, mezhebinin lâzım olduğunu söylüyor. Müslimânları mezhebine sokmağa zorluyor. Kendisine uymıyanlara kâfir diyor. Bunları öldürmeli, mallarını paylaşmalı diyor. Bu adam doğru mu söylüyor? Yoksa yanlış mıdır? Bir kimsede, ictihâd için lâzım olan şartların hepsi bulunsa, bir mezheb kursa, herkesi bu mezhebe girmeğe zorlaması câiz olur mu? Belli bir mezhebe girmek lâzım mıdır? Yoksa herkes dilediği mezhebi seçmekde serbest midir? Sâlih bir kulun veyâ Sahâbînin kabrini ziyâret eden, buna adak yapan, kabr yanında hayvan kesen, onu vesîle ederek düâ eden, toprağından alıp bereketlenmek için saklıyan, tehlükeden kurtulmak için, Resûlullahdan “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” veyâ Sahâbîden yardım istiyen bir müslimân, dinden çıkar mı? Ben bu kabrin sâhibine tapınmıyorum, onun birşey yapacak güçde olduğuna inanmıyorum. Onun Allahü teâlânın sevgili kulu olduğuna inandığım için, Allahü teâlânın dileğime kavuşdurması için, onu vesîle, sebeb yapıyorum dediği hâlde, böyle yapanı öldürmek halâl olur mu? Allahdan başka birşey ile yemîn eden kimse, dinden, îmândan çıkar mı?

CEVÂB: İyi anlamalıdır ki, ilm üstâddan öğrenilir. İlmi, dîni, kendi kendine kitâbdan öğrenenler çok yanılır, yanlışı, doğrusundan çok olur. Bugün, ictihâd edecek kimse yokdur. İmâm-ı Râfi’î ve imâm-ı Nevevî ve Fahreddîn Râzî dediler ki, bugün hiç müctehid kalmadığında âlimler sözbirliğine varmışdır. İmâm-ı Süyûtî gibi, her ilmde deniz gibi olan derin bir âlim nisbî müctehid, ya’nî mezheb içinde müctehid olduğunu bildirince, hiçbir âlim bu sözünü kabûl etmedi. Hâlbuki, mutlak müctehid olduğunu, mezheb sâhibi olduğunu söylememişdi. Beşyüzden fazla kitâb yazdı. Her kitâbı, tefsîr ve hadîs ilmlerinde ve din bilgilerinin herbirinde çok yüksek derecede olduğunu göstermekdedir. İmâm-ı Süyûtî gibi bir âlimin nisbî müctehid olduğu kabûl edilmeyince, onun yüksek derecesinden çok uzak olanların böyle sözlerine inanılır mı? Hiç dinlenmez bile. Hele islâm âlimlerinin kitâblarının bozuk olduğunu da söylerse, bunun aklından ve dîninden şübhe olunur. Çünki bu kimse, Resûlullahı “sallallahü aleyhi ve sellem” ve Eshâb-ı kirâmdan hiçbirini görmediğine göre ilmini nereden öğrendi? Birşeyler öğrendi ise, islâm âlimlerinin kitâblarından öğrenmişdir. O âlimlerin kitâblarına bozuk derse, kendisi doğru yolu nereden bulmuşdur? Bunu bize açıklasın! Dört mezhebin imâmları ve bunların mezheblerinde yetişmiş olan büyük âlimler, bütün bilgilerini âyet-i kerîmelerden ve hadîs-i şerîflerden çıkarmışlardır. Bu adam, onlara uymıyan bilgilerini nereden çıkarmışdır? Onun ictihâd derecesine varamamış olduğu meydândadır. Bu adama düşen iş, sahîh bir hadîs görüp, anlamadığı zemân, müctehidlerin bu hadîs-i şerîfden anlayıp bildirdiklerini araşdırmalıdır. Bunlar arasında beğendiğine uymalıdır. Böyle yapmak lâzım geldiğini, derin âlim imâm-ı Nevevî “rahime-hullahü teâlâ” (Ravda) kitâbında bildirmekdedir. Âyet-i kerîmeleri ve hadîs-i şerîfleri, ancak ictihâd derecesine yükselmiş olan derin âlimler anlıyabilir. Müctehid olmıyanların, âyet-i kerîmeleri ve hadîs-i şerîfleri anlamağa kalkışmaları câiz değildir. Abdülvehhâb oğlunun doğru yola gelmesi, bozuk sözlerinden vaz geçmesi lâzımdır.

Vehhâbî kitâbını yazan müellifin, müslimânlara kâfir demesine gelince, hadîs-i şerîfde, (Bir kimse, bir müslimâna kâfir dese, ikisinden biri kâfir olur. Söylediği kimse müslimân ise, kendisi kâfir olur) buyuruldu.

İmâm-ı Abdülkerîm Râfi’î “rahmetullahi aleyh”[1] (Şerh-ul-kebîr) kitâbında (Tuhfe)den alarak diyor ki, (Müslimâna kâfir diyen ve te’vîl edemiyen kimse, kâfir olur. Çünki, islâma küfr demekdedir). İmâm-ı Nevevî de, (Ravda) kitâbında bunu bildiriyor. Ebû İshak İbrâhîm İsferâînî[2] ve Hüseyn Halîmî Cürcânî[3] ve Nasr-ul-mukaddesî Nablüsî ve Gazâlî ve İbnü Dakîk-il-iyd ve dahâ birçok âlimler, te’vîl etse de etmese de, kâfir olur diyorlar. [Nasrul-mukaddesî 490 [m. 1096] da vefât etdi.]

Müslimânların kanı ve malı halâl olur demesine gelince, hadîs-i şerîfde, (Kâfirlere lâilâhe illallah dedirtinceye kadar, harb etmekle emr olundum) buyuruldu. Bu hadîs-i şerîf gösteriyor ki, müslimânı öldürmek câiz değildir. Bu hadîs-i şerîf, Tevbe sûresinin altıncı âyetinin, (Tevbe edenleri ve nemâz kılıp zekât verenleri serbest bırakınız) meâl-i şerîfinden alınmışdır. Tevbe sûresinin onikinci âyetinde meâlen, (Onlar din kardeşlerinizdir) buyuruldu. Bir hadîs-i şerîfde, (Biz görünüşe göre anlarız. Gizli olanları Allahü teâlâ bilir) buyuruldu. Bir hadîs-i şerîfde, (İnsanların kalblerini yarmak, gizli şeylerini anlamak için emr olunmadım) buyuruldu. Üsâme hazretleri, Lâilâhe illallah diyen bir kimseyi öldürdüğü zemân, kalbinde îmân yokdu deyince, Peygamberimiz “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” (Kalbini yardın mı?) buyurdu.

Bir müctehidin insanları kendi mezhebine girmek için zorlaması câiz değildir. Müctehid olan zât, mahkemede kâdî ise, o zemân kendi ictihâdı ile karâr verir ve bu karârın yapılmasını emr eder.

Evliyâ için adak yapmağa gelince, Şâfi’î âlimleri bunu uzun bildirmekdedir. (Hibe) kitâbı, (Tuhfe) kitâbından alarak bildiriyor ki, ölmüş bir Velî için nezr eder ve adak etdiği malın ölünün olmasını niyyet ederse, bu nezr sahîh olmaz. Ölünün olmasını niyyet etmezse, nezri sahîh olup, nezr olunan mal, hizmetcilere, türbe yanındaki mekteb talebe ve hocalarına, fakîrlere verilir.

Türbe yanında adak malını almağa alışık kimseler toplanmış ise ve Velîye nezr olunan malın bunlara verilmesi âdet olmuş ise, bunlara verilir. Böyle bir âdet yoksa, nezr bâtıl olur. Semlâvîden ve Remlîden de böyle haberler gelmişdir. Herkes bilir ki, Evliyâ için adak yapanlar arasında hiç kimse yokdur ki, adak olunan malın ölüye verilmesini düşünmüş olsun. Çünki, ölünün birşey almıyacağını, birşey kullanmıyacağını herkes bilir. Bu malların fakîrlere veyâ türbede hizmet edenlere verileceğini bilmiyen yokdur. Bunun için ibâdet olmakdadır. Çünki, Şâfi’î mezhebinde mubâh olan, mekrûh ve harâm olan şeylerin nezr edilmesi sahîh olmaz. Yapması zâten farz ve vâcib olmıyan ibâdetler ve sünnetler nezr olunur.

Kabrleri öpmek, yüzünü gözünü sürmek için, câiz olur da denildi. Olmaz da denildi. Câiz olmaz diyenler mekrûh dedi. Harâmdır diyen olmadı.

Peygamberleri “aleyhimüssalâtü vesselâm” ve sâlih kulları tevessül etmek, onları vesîle ederek Allahü teâlâya yalvarmak câizdir. Hadîs-i şerîflerle bildirilmişdir. Sâlih ameller ile tevessül etmek câiz olduğunu bildiren çok hadîs-i şerîf vardır. İyi işlerle tevessül câiz olunca, iyi insanlarla tevessül dahâ çok câiz olur.

Allahü teâlâdan başka şeylere yemîn etmeğe gelince, yemîn olunan şey, ta’zîm olunursa, Allahü teâlâya şerîk, ortak tutulursa, ancak o zemân küfr olur. Hâkimin ve imâm-ı Ahmedin bildirdikleri ve Münâvîde yazılı (Allahdan başkası ile yemîn eden kâfir olur) hadîs-i şerîfi de bunu bildirmekdedir. Fekat imâm-ı Nevevî “rahmetullahi aleyh” âlimlerin çoğundan alarak, mekrûh olduğunu bildirmekde ve müslimânların icmâ’ı huccetdir demekdedir.

Nisâ sûresinin yüzondördüncü âyetinde meâlen, (Kendisine tevhîd ve doğru yol bildirildikden sonra, Resûlullahın doğru yolundan sapan ve i’tikâd ve amelde mü’minlerden ayrılan kimseyi, âhıretde kâfirlerle birlikde Cehenneme sokarız) buyuruldu. Her mü’minin (Ehl-i sünnet vel cemâ’at) mezhebine uyması lâzım geldiği, bu âyet-i kerîmeden de anlaşılmakdadır. Sürüden ayrılan koyunu kurt kapar sözünü unutmamalıdır. Ehl-i sünnet vel cemâ’atden ayrılan da Cehenneme gider.

Derin âlim Muhammed bin Süleymân Medenînin fetvâsı uzundur. Biz kısaltarak bildirdik. Allahü teâlânın hidâyet nasîb etdiği kimseye bu kadar yetişir. Bu âlim 1195 [m. 1780] senesinde vefât etmişdir. Muhammed bin Abdülvehhâb 1111 [m. 1699] senesinde Necd çölünde tevellüd ve binikiyüzaltıda (1206 [m. 1792]) öldü. Muhammed bin Süleymân bunun câhilliğini ortaya çıkardı. Sözlerini çürütdü. 

[1] Râfi’î 623 [m. 1226] da Kazvinde vefât etdi.

[2] İsferâînî 418 [m. 1027] de Nişâpurda vefât etdi.

[3] Halîmî 403 [m. 1012] de vefât etdi.

Not: Yukarıdaki yazılar Dâvüd bin Süleymân'ın Eşedd-ül-Cihâd kitâbından tercüme edilmiştir. 

Küfür Alâmetleri Hakkında

Kâdîzâde Ahmed Efendi (vefatı m. 1783), Birgivî Vasiyetnamesi Kâdîzâde Şerhi, Bedir Yayınevi, İst. 1988, s.200 ve s.207:

İlim Öğrenirken Ölenler

 Kâdızâde Ahmed Efendi rahimehullah şöyle buyuruyor (Feraid-ül fevâid fî beyân-il Akâid/Büyük Amentü Şerhi):

"Rahmetini Esirgeme!" Diye Dua Etmek Caiz Değildir

Birgivî Vasiyetnâmesi Kâdızade Şerhi:

Sultan Abdülhamid ve Siyonizm

 Yılmaz Öztuna "II. Abdülhamid, Zamânı ve Şahsiyeti" isimli kitabında şöyle özetlemektedir:

Akif'in Bozuk Sözü

Mehmed Akif Ersoy Sanatkâr isimli şiirinde Muhyiddin Targan'ın udunun sesini, ilahi nidâya [Nidâ-yı Hakk'a] benzetmektedir. Bu söz küfre sebep olur.

Bayraktar Bayraklı'nın Müslümanlara Düşmanlığı

Bu şahsın küfre sebep olan bir sözünü daha evvel ele almıştık:

http://muratyazici.blogspot.com/2013/03/bayraktar-bayraklnn-cennet-ve-cehennem.html

Bir tanıdığımız, Bayraklı'nın "tefsir" adını verdiği yazılarından bir kısmına dikkatimizi çekti:

Bu reformcu şahıs, burada yazdıklarıyla bin yılı aşkın süredir gelmiş geçmiş yüz milyonlarca Müslümanı şirk ile suçlamaktadır. Müslümanlara karşı böyle şeyler yazan kimsenin kara bir cahil veya sinsi bir İslâm düşmanı ve zındık olduğu anlaşılır.

Yeni Akit Gazetesi'nin Dağıttığı Sapık Kitaplar

 Şimdilik bunları not edelim. Peyderpey detaylara gireceğiz inşaallahü teâlâ.

Efgani'nin Masonluğu ve Hedefleri

 Prof. Dr. Mim Kemal Öke (27 Eylül 1990):

Yaşar Nuri Öztürk isminde bir soytarı

Arşivimi karıştırırken karşıma çıktı... Kendi ifadesiyle İslâmiyet konusunda ilim sahibi olmayan bir spor yazarı bile, bir çok ilahiyatçıdan daha sağduyulu tespitlerde bulunmuş (Tarih: 26 Ocak 1998).

Mason Efgani

Mehmed Şevket Eygi Bey yıllar önce şöyle yazmıştı: 

"Reformcular Cemaleddin Afganî'yi de büyük bir İslam önderi ve rehberi olarak gösterirler ve Ehl-i Tevhid'in kurtuluş ve selametini bu zatın eteğine yapışmakta görürler. Kimdir bu Afganî? Bir kere Afgan değildir, İran'ın Ese-dâbad şehrine mensuptur. Bu zat Sünnî de değildir, Şiîdir. İki konuda, tagiyye yaparak Müslümanları aldatmıştır. İranlı olduğu halde kendisini Afganlı göstermiş, Şiî olduğu halde Sünnî postuna bürünmüştür. Resûlullah efendimiz "Bizi aldatan bizden değildir" buyuruyor. Bu zatın bir başka özelliği de, Farmason oluşudur. İstanbul'da yayınlanan "Mimar Sinan" adlı Mason dergisinde Afganî hakkında uzun bir övgü makalesi yayınlanmış bulunuyor. (Mimar Sinan dergisi, sayı: 127, Mart 2003) Afganî bir din âlimi, bir rehber, bir mürşid değil aktivist bir İslamcıdır. Yalancı, karışık, bulaşık bir kişidir." (İnkişaf Dergisi, No:2)

Bahsettiği Mimar Sinan Dergisi'nin kapağı ve makalenin ilk sayfası aşağıda görülebilir:

Peygamber Efendimizin Vefatından Sonra Şefaat Etmesi

 Hadis âlimi Muinüddin Muhammed Emin Hirevî'nin Mearicu'n-Nubuvve isimli meşhur eserinden (Berekat Yayınevi, 4. Baskı, İstanbul, 1978; s.768-769 ):

   

Eski bir Boşnakça İlmihalden

 -Od kad si Turćin? (Ne zamandan beri Türksün?)

-Od kalu bela. (Kalu beladan beri.)

Yorum: Tarihte "Türk" kelimesi zaman zaman "Müslüman" ma'nasında kullanılmıştır.

İbni Teymiyye'nin Fena-i Nâr Görüşü Hakkında Bazı Vesikalar

Selçuk Üniversitesinde yapılan bir yüksek lisans tezinden (İbrahim Toprak, yüksek lisans tezi, danışmanı: Prof. Dr. Süleyman Toprak) pasajlar:

Bir diğer çalışma Doç. Dr. Veysel Kaya'nın 2009 tarihli bir makalesidir:

İbni Kayyım diyor ki:

Cehennem ehlinin cennet ehlinden kat be kat fazla olduğu malumdur; şayet inanmayanlar için azap sonsuz olacaksa Allah’ın rahmetinin gazabını geçtiği nasıl söylenebilir? (İbn Kayyım, Şifâ’ü’l-‘Alîl, s. 432.)

İbni Teymiyye'nin kitabından ilgili kısım:

el-Albani'nin buna tenkidi:

İbni Teymiyye'nin kitabından başka bir bölüm:

İbni Kayyım, Hadi'l-Ervah ila Biladi'l-Efrah:

İmam-ı Münavî rahimehullah, Feyzü'l-Kadir:

Murat Yazıcı

Şifa Şerhinde Tahrifat (Ali el-Kari'nin Nihai Görüşü Konusu)

Prof. Dr. Ekrem Buğra Ekinci diyor ki:

Yayınevi sahtekârlıklarına bir misal: Aliyyül-Kârî’nin Şifa Şerhi’nin bir Osmanlı, bir de şimdilerde Beyrut’ta basılan iki nüshasına bakın. Yeni baskıda tahrifler var. Bazı yerler değiştirilmiş; bazı yerler tamamen çıkarılmış.

1299 Muharrem Ef. Mtb s.601: Ebu Talib’in müslüman olduğu sahih değildir. Tilemsani, annesinin müslüman oluşunu sahih bir isnad ile rivayet ediyor. Ebeveyninin ikisinin birden müslüman oluşunu da rivayet ediyor. Ancak kabul olunmaz. Nitekim Süyutî’nin 3 risalesine reddiye yazdım.

Burası 2001’de Beyrut Darülkütübililmiyye nüshasında, 605.sayfada şöyle tahrif edilmiş: 

“Ebu Talib’in müslüman olduğu sahih değildir. Anne ve babasının imanı hakkındaki kavillerden müslüman olduklarının daha sahih olduğu, ümmetin büyüklerinin ittifakıyla sabittir.”

1299 nüshasının 648-649.sayfada: “Resulullah ebeveynini diriltti ve ona iman ettiler. Bunu Taberani ve başkaları Aişe radiyallahü anhadan rivayet etmişlerdir. Ancak hafızlar bunun zayıf rivayet olduğunda müttefiktir. Nitekim Süyuti de bunu tasrih etmiştir. Ebu Dıhye, bunun kitap ve sünnete muhalif olması sebebiyle mevzu olduğunu söylemiştir. Ben de bunu göstermek için, Süyutî’nin üç risalesine, müstakil bir risale yazarak itiraz ettim ve meseleyi beyan ettim.”

2001 nüshasının 652.sayfasında: “diriltti”den sonrası çıkarılmıştır.

Böylece Aliyyü’l-Kârî’nin Resulullah’ın anne ve babasının küfr üzere öldüğü fikrinden vazgeçmediği anlaşılıyor. Beyrut baskısı, onu bu dönmüş gibi göstermek gayretkeşliğine / sahtekârlığına düşmüş.

 

Yukarıdaki bilgiler Ekrem Buğra Ekinci'den alınmıştır. Aşağıda değişik kaynaklardan bilgiler aktarılmıştır.

Mahmud el-Alusî diyor ki (yaklaşık tercüme): "Bu ayet-i kerime O'nun anne-babasının [tevhid] itikadını ispat olarak gösterilmiştir ve korkarım ki onlar hakkında [kötü] konuşan kişi küfre girer, el-Kari ve benzerlerinin aksi yönde söylediklerine rağmen." (Bahis konusu ayet-i kerime: Şuara 219. Kaynak: Rûḥu’l-meʿânî fî tefsîri’l-Ḳurʾâni’l-ʿaẓîm ve’s-sebʿi’l-mes̱ânî)

Seyyid Abdülkadir et-Taberî bu konuda Ali el-Kari'ye sert bir reddiye yazmış. Orada rüyasında el-Kari'yi merdivenlerden aşağı attığını gördüğünü, ertesi sabah el-Kari'nin kötü bir düşüşten dolayı rahatsızlandığı haber aldığını ve el-Kari'nin kısa bir sürede vefat ettiğini yazmış. (Kaynak: el-Berzencî, Sedâdu’d-dîn fî İsbâti’n-necât fi’d-derecât lil-vâlideyn, s. 117.)

Yukarıdaki iki pasajı aldığım Dr. G. F. Haddad diyor ki: "el-Kâri Şifa Şerhinden sonra yazdığı el-Esrar'da hayatının sonuna kadar muhafaza ettiği bu tavrını daha da sertleştirmiştir." (Kaynak: Mullā ˒Alī b. Sulṭān al-Qārī and his Works: A Descriptive Bibliography)

Saçaklızâde (ö. 1144/1732) risalesinin sonunda Ali el-Kârî hakkında şöyle demiştir: "Her halde soğuk başına vurdu da aklı karıştı." (Saçaklızâde el-Marâşî, es-Sürûr ve’l-ferah, Süleymaniye Ktp., Kasidecizade, nr. 726/2, vr. 47b.)

el-Muhibbî, el-Berzencî‟nin Sedâdu’d-dîn fî İsbâti’n-necât fi’d-derecât lil-vâlideyn adlı eserinden nakilde bulunarak el-Berzencî‟nin: “Ebeveyn-i Resûl‟ü kötüleme hakkında Şerhu’l-Fıkhı’l-ekber'deki Ali el-Kârî'nin tavrı haddi aşmıştır. O, bununla da yetinmemiş ve onların küfür üzere öldüğüne dair müstakil bir risâle yazmış; üstelik Şifâ şerhinde de bununla iftihar ederek: "Şüphesiz ben bu hususta Ebeveyn-i Resûl'ün küfrüne dâir bir risâle telif ettim." diyebilmiştir.” dediğini nakletmiştir. (el-Muhibbî, Hülâsatü’l-eser, III, 186.)

Zâhid el-Kevserî (ö.1371/1952) de el-Fıkhu’l-ekber‟in birkaç farklı nüshasının bulunduğunu, belirttikten sonra: “Ali el-Kârî şerhini bu hatalı nüshaya dayandırmış ve Allah kendisini affetsin edep sınırını aşmıştır.” demiştir. (Zâhid Kevserî, el-Âlim ve’l-müteallim, “Mukaddime” (nşr. Mustafa Öz), İst., 1996, s. 10.)

Yukarıdaki son üç pasaj Mustafa Akçay'ın makalesinden iktibas edilmiştir (Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 19 / 2009, s. 1-27)

İlave (18/08/2024): Kâdızâde Ahmed Efendi rahimehullah (Feraid-ül fevâid fî beyân-il Akâid/Büyük Amentü Şerhi) [Köşeli parantez içindeki açıklama mütercim merhum A. Faruk Meyan'a aittir]:

Türpüştî Risalesi tercümesinde merhum Süleyman Kuku başka kitaplardan tercüme ederek şu dipnotu eklemiş:

Geçmiş Zaman Olur ki...

Posta kutumdaki bazı eski mesajlara bakarken Mehmed Şevket Eygi Bey ile seneler önce yaptığım bazı yazışmalarla karşılaştım. Bu yazışmaları bulmasaydım, belki 7-8 sene önce yazışmıştık derdim. Haziran ve Temmuz 2009'da yazışmışız! Konu, Dr. G.F. Haddad'ın el-Albani hakkındaki istifadeli yazısının Türkçeye tercüme edilmeseydi. Neticede tercüme tamamlandı ve Bedir Yayınevi tarafından broşür olarak basıldı. Posta kutumda bulduğum ve 3 Haziran 2009 tarihli ilk mesaj şudur:

Pek muhterem Murat beyefendiye,

Esselamu aleykum...

Nasuriddin Albanî hakkındaki İngilizce makaleyi Türkçeyi tercüme etti iseniz, bunu küçük bir broşür şeklinde basmamıza izin verir misiniz?

Hayırlı çalışmalarınızda başarılar dilerim.

         Mehmed Şevket EYGİ

         Bedir Yayınevi Sahibi

Mesajı gönderen e-posta hesabının sahibi "Ubeydullah Küçük" olarak gözüküyordu. Bu bildiğim kadarıyla Şevket Eygi Ağabeyin çok eskiden beri kullandığı bir müstear isimdir. Bir süre sonra (tam olarak 27 Temmuz 2009) Şevket Eygi ağabeyin köşesinde bu blogdan bahseden bir makalesi çıktı. Benim için tamamen sürpriz olmuştu. Allahü teâlâ rahmet eylesin.

https://www.milligazete.com.tr/haber/1180699/guzel-okunan-ezanlar

Bir Ehl-i sünnet sitesi

Eğitimci ve araştırmacı Murat Yazıcı beyi, internetteki çok faydalı sitesi dolayısıyla tebrik ediyor ve bütün Ehl-i Sünnet ve Cemaat Müslümanları adına kendisine teşekkür ve minnetlerimi sunuyorum.

Murat Yazıcı bey Sevad-ı Azam ve Cadde-i Kübra olan Ehl-i Sünnet Müslümanlığını müdafaa eden yazıları, yorumları sitesinde yayınlıyor. Ehl-i Sünnet‘e karşı olanların yanlışlarını gözler önüne seriyor. Hiç şüphe yok ki, bu gerçekten büyük bir hizmettir.

Vehhabîler hangi konularda yanılmıştır?.. Cemalüddin Afganî‘nin ve tilmizi Muhammed Abduh‘un, onun tilmizi Reşid Rıza‘nın iç yüzü... Reformcular... Modern müctehidlerin ipe sapa gelmez çürük içtihadları...

Muhterem okuyucularıma bu siteye girip, merak ettikleri konuları okumalarını tavsiye ediyorum.

(http://muratyazici.blogspot.com/)

Mızraklı Hakikat

Prof. Ahmet Şimşirgil'in Mızraklı Hakikat isimli kitabından bazı pasajlar:

"Afgani, İstanbul'da bulunduğu sırada bazı yazar ve şairler üzerinde etkili oldu. Mehmet Emin Yurdakul, Yusuf Akçura, Ahmet Ağaoğlu, Said Nursi, Mehmet Akif Ersoy, Şemseddin Günaltay, Abdullah Cevdet bunlardan bazılarıdır." (s. 56) 

"Reşid Rıza Vehhabilik hareketinin o dönemdeki lideri Abdülaziz b. Suud'un (1880-1953) siyasetine açıkça destek vermekteydi." (s. 77)

"Gerçekten de [Musa Carullah'ın öne sürdüğü] bu konu yeni ortaya atılmıyordu. Cehennem ve Cehennem azabının ebedî olmadığını savunan âlimler arasında evvelce mezhebsiz İbni Teymiyye ve talebesi İbni Kayyım'ın olduğu bilinmektedir. Günümüzde Süleyman Ateş, Yusuf Kardavi, Mustafa İslamoğlu aynı zihniyettedir." (s. 94)

"Mehmed Akif henüz Baytar Mektebinde iken hocasının tesiri ile Sultan II. Abdülhamid Han'a düşman kesilmiştir." (s.110)

Kendine tefsir profesörü diyen yaratık

Marmara Üniversitesi’nde, sözde tefsir profesörü olan M. Öztürk, yıllar boyu, devletten maaş alarak din adamı olarak yetişmekte olan gençlere din adına dinsizlik, imansızlık aşıladı: “Kuran lafzen (söz olarak) Allah’ın kelamı değildir”, “Medeni ayetlerin (Medine döneminde inen, ona göre Peygamber’in söylemleri) bugün için geçerliliği yoktur” gibi bir sürü dinsizliği zırvalayıp durdu. Emekliliğini isteyinceye kadar, herkes sadece dinledi ve seyretti.

Düşünebiliyor musunuz, kendine tefsir profesörü diyen bu yaratık, Kuran-ı Kerim’den ayet okuyor ve “Bu Allah kelamı olamaz” diyor. Bu aşağılık sözü, bugüne kadar kâfirler bile söylemedi.

Adam, Müslümanların en kutsalı olan Kuran-ı Kerim’e inanmadığını üniversite kürsülerinden, gazetelerden ve televizyon ekranlarından bangır bangır bağırıyor, yazıyor-çiziyor, söylüyor; başta YÖK ve Diyanet olmak üzere herkes bön bön bakıyor.

Ey gaflet, dalalet ve ihanet içinde olanlar!

Uyanmak için İsrafil’in ‘Sur’a üfleyip kıyametin kopmasını mı bekliyorsunuz?

Bakınız şair (M. Akif) ne diyor:

‘Atiyi karanlık görerek azmi bırakmak...
Alçak bir ölüm varsa, eminim, budur ancak.
His yok, hareket yok, acı yok... Leş mi kesildin?
Hayret veriyorsan bana... Sen böyle değildin.
Sahipsiz olan memleketin batması haktır;
Sen sahip olursan, bu vatan batmayacaktır.”

Fuat Bol, Hürriyet Gazetesi, 7 Aralık 2020

Kur’ân-ı kerime iğrenç saldırı!

Son üç gündür sosyal medya, Marmara İlahiyat Fakültesi’nden Prof. Dr. Mustafa Öztürk’ün yeni bir videosu ile çalkalandı. Mustafa Öztürk bu videosunda Kur’ân-ı kerim ile ilgili akıl almaz isnat ve iftiralarda bulunuyordu.

Aslında onun buna benzer videoları daha önce de ortaya çıkmıştı. Kendisine üç beş kez bu sütunlarda cevap vermiş ve çekmiş olduğum videolarla kendisini uyarmıştım. Fakat bu kez kamuoyundan öyle güçlü bir tepki geldi ki Mustafa Öztürk dayanamadı ve istifasını sundu...

Kendisini "FETÖ’yü tenkit ediyormuş, FETÖ’nün karşıtıymış" diyerek Marmara Üniversitesine aldırdılar. Tencerenin kapağı burada fena açıldı ve bütün kokuları ortaya saçıldı!..

Marmara İlahiyat'ın dekanı Ali Köse kendisine kol kanat gerdi. “FETÖ gitti ama bin FETÖ geliyor” diyerek TRT’de garip konuşmalar yapan ve fakat ikinci bir FETÖ’nün adını vermeyen Köse, fakültesinde tefsir derslerini, -hâşâ- “Kur’ânı peygamber yazdı” zihniyetiyle yapan akademisyenini hiç duymadı mı acaba? Nerede yaşıyor bilmek gerek. Yoksa kendisi de aynı fikirlerde mi?

Evet, çok acıdır. Türkiye’de onlarca ilahiyat fakültesi var. Öztürk’ün bu son videosuna toplum güçlü bir şekilde tepkisini ortaya koyarken ilahiyat camiasından birkaç kişi hariç mertçe bir ses duyamadık. Her şeye maydanoz olan köşe yazarları da yine üç beş kişi hariç sustular. Bazısı da son anda bindi trene. Bu çok acı bir durumdur gerçekten.

Fransa’da dinimize bir hakaret olduğunda ortalığı velveleye verenler, ülkemizde onun on katı yıkım hareketine neden ses çıkarmazlar? Hemen “fikir özgürlüğü”, “konuşulsun tartışılsın efendim” pozuna girer veya hiç duymamış gibi dururlar. Anlamak mümkün değil!

Aslında ben ilahiyatçı hocalarımızın bugün konuşmasını da beklemezdim. Zira bugün bağırsalar fazla bir mana da ifade etmez.

Zira akademisyenler, genelde birbirlerinin çalışmalarından haberdar olurlar. Hangi fikirlere sahip olduğunu, neler yazdığını iyi bilirler. Bugüne kadar onun eserlerine Türkiye’de bir cevap yazıldı mı bilmek isterim? Yazılmadı ise gerçekten çok yazık!

Nereye gidiyoruz düşünelim, tefekkür edelim! Bu ilahiyat fakültelerinde yetişenler yarınlarda toplumun dinî hayatına yön verecekler.

YÖK ise bu konuda hâlâ kafasını kuma gömüp görmezden gelmeye devam mı edecek? Neredeyse kurulduğundan bu yana Ehl-i sünnet itikadına tamamen mugayir bir tarzda ilerleyen ilahiyat eğitimine bir neşter vurmayacak mı? Aslında ilahiyatlarda Ehl-i sünnet itikadına uygun ders anlatan hocalarımız az değil. Fakat seslerinin neden çıkmadığı sorgulanmayacak mı? Zira hâkim güç maalesef Selefî, mezhepsiz bid’at grubunda bulunuyor!.. Kendilerine akademik zarar verilmesinden çekinenler, din adına şu en mühim meselede dahi ses çıkaramaz hâle geliyorlar. Millet de tepki vermese iş nereye varacak tahmin dahi edemiyor insan!

 

Âyetlere kör olmak!

 

Mustafa Öztürk’ün öncelikle bu son videosundaki Kur’ân-ı kerim hakkındaki alçakça hezeyanına bakalım:

“Orion takımyıldızına bak, Andromeda’ya bak, Samanyolu’na bak, National Geographic’e git okyanusun dibine bak, kutuplara bak, çiçeğe bak, Boğaz’da ergunava bak, bir de Kur'ân’da 23 sene Velid bin Mugire aşağı, As bin Vâil yukarı deyip bütün kadrajını Hicaz-Taif-Medine'ye sıkıştırmış ve insanlığa son söyleyeceği sözün çapı oradaki 3-5 tane lavuk müşrik ve o müşriğe Kur'ân'da öyle küfürler var ki! Bir tanesini okuyayım mı size? Kalem Suresi... (3-4 âyet okuduktan sonra) Hem kel hem fodul ve -badelzalik- üstüne üstük zelil p.ç." 

Onu tabii meale öyle yazamazsın soysuz diyeceksin!

"Aç. Adres vereyim aç. Ferrâ’nın Meâni’l Kur’ân’ını aç. İbni Kuteybe’yi aç! Nereyi açarsan aç! Nesebi bilinmeyen, onun bunun çocuğuna  'zenim' denir Arapçada. Bu Allah dili olabilir mi? İnsani dil olamaz mı? Olabilir. Yanmış canı. Feverandır olabilir. Olabilir üstadım olabilir.”

Açıkça söylemek gerekir ki bu ifadeler Cenâb-ı Hakk’a savaş açmaktır!.. Ona inanmamaktır. “Kur’ân’ı, Resulullah yazdı”, demek Peygamber efendimize en büyük bühtandır. Nihayet “Kur’ân-ı kerim insan kelamıdır” diyerek ona olan itikadı da yıkmaktır. Bir anlamda imanın üç temel esasını bozmaktır.

Onun daha önceki bir videosu da aynı mealde olup şöyleydi:

“…Tanrı, merhametin katsayısı belli değil, engin merhamet ve şefkat sahibi, dilinden lanet eksik olmuyor. Şimdi üstadım ben bunu tanrıya nasıl yakıştırayım?   Tanrı niçin bu kadar hiddetli? Acaba diyorum Gazabı olsun. Kendisini övmesi/övünmesi olsun. Laneti olsun. Ve sairesi olsun. Acaba Resulullah bir tür Hermes gibi, hani Hermes'i biliyorsunuz, mitolojide tanrının mesajının insan idraki tarafından kuşatılamayacağı için, o mesajın insan diline çevirisini/aktarımını Hermes üstlenir. Bir tür elçilik yapar. Peygamber de Allah'ın soyut mesajlarını muhatap olduğu insan kitlesine kendi zihin süzgecinden geçirerek aktarıyor olabilir mi?..”

Buradaki soru da Mustafa Öztürk’ün, “evet oluruyla” neticelenmektedir.

Bu tefsir profesörü Kur’ân-ı kerimdeki şu âyet-i kerimeleri hiç görmedi mi acaba?

Şuarâ suresi, 192-195: “O (Kur’ân) muhakkak ve muhakkak âlemlerin Rabbi (canibinden) indirilmedir. Onu Ruhu’l Emîn, inzâr edicilerden olasın diye, senin kalbine manası açık Arabça bir dil ile indirmiştir.”

Neml suresi 6: “Şüphesiz ki bu Kur’ân, sana ilim ve hikmet sahibi Allah tarafından verilmektedir.”

Araf suresi, 203: “Onlara (istedikleri) bir âyet gelmediği vakit derler ki: [(Kendinden derip) onları toplasaydın ya!] De ki: “Rabbimden bana ne vahiy olunursa ben ancak ona uyarım. Bu (Kur’ân âyetleri, kalblerinize) Rabbinizden (açılan) gözlerdir, iman edecek bir kavim için (mahz-ı) hidâyet ve rahmettir.”

Hakka suresi, 44-47: “Eğer O (Peygamber) bize atfen, (Kur’ân’a) bazı sözler uydurmuş olsaydı, biz onu kıskıvrak yakalardık. Sonra da onun şah damarını koparır, helak ederdik, hiçbiriniz de buna engel olamazdınız.”

Kur’ân-ı kerimdeki bu ve bunun gibi onlarca açık âyet-i kerimelere rağmen onu peygamber sözü olarak nitelemek Kur’ân-ı kerimi ve Cenâb-ı Hakk'ı açıkça yalanlamak değil midir?

 

Kuramer farksız mı?

 

Mustafa Öztürk aynı fasit fikirlerini yıllardır eser ve makalelerinde de ortaya koyuyordu. “Kur’ân Dili ve Retoriği” isimli eserinde geldiği nokta gerçekten dehşet verici idi. Eserinde bu hususu anlatırken öncelikle Thomas Carlyle’nin şu hezeyanlarını mesnet edinmişti:

“Kur’ân karmakarışık, usandıracak derecede düzensiz, anlaşılmaz, bitmez tükenmez tekrarlar, insanın nefesini kesen pasajlar ve anlaşılmaz ifadelerle doludur. Kısacası Kur’ân kahrı çekilmez saçmalıklarla doludur.” (s.24-25) 

Bunları hiçbir tenkide tabi tutmadığı gibi kendisi de aynı görüşlere katılarak şu ilavelerde bulunmaktadır.

“Kur’ân’daki tekrarlar yazılı bir metni okunamaz hâle getiren bir eksiklik, kusur ve ifade zaafıdır.” (s. 25)

“Kur’ân, Vahiy ve Nüzul” isimli eserinde de aynı manalı ifadeler defalarca dile getirilmiştir.

Dolayısıyla Mustafa Öztürk’ün bu hezeyanlarını yıllardır her platformda savunuyor, eserler veriyor, makaleler yazıyor, jürilere girip savunuyordu!

Artık bu noktalara nasıl gelindiğini oturup ciddi ciddi düşünmeyecek miyiz?.. Yıllardır çeşitli üniversitelerde tefsir derslerinde bu fikirleri nasıl savundu? Son dönemde çıkartıldığı belirtilen Kuramer’in akademisyenleri içerisinde yıllarca nasıl yer aldı? Mehmet Görmez, kendisini Külliye’de huzur derslerine başhoca olarak nasıl atadı. Böylece Marmara Üniversite geçiş yolunu mu açtı? Hezeyan ve iftira ile dolu kitapları, Kuramer’den nasıl basıldı?

Bu işlerin temeline inilmedikçe bugünkü ilahiyat programlarından hep bu şekilde Mustafa Öztürkler üreyecektir.

Biri gidecek, yüzü gelecektir...

Ali Köse gibiler de “FETÖ’nün biri gidip bini geliyor” diyerek asıl büyük fitne ve tehlikenin üzerini örteceklerdir.

Nitekim Kuramer’in başındaki Diyanet İşleri eski Başkanı Ali Bardakoğlu aynı hezeyanlara sahip değil midir?

Bunun için Bardakoğlu’nun yine Kuramer Yayınları’ndan çıkmış olan “İslam Işığında Müslümanlığımızla Yüzleşme” isimli kitabına bakmamız yeterli olacaktır. O, farklı yerlerde şöyle demektedir:

“Kur’ân-ı kerim bir metin değil, hitaptır; hitab-ı ilahidir. Mesela beklentilerimiz Kur’ân-ı kerimin diğer insan ürünü metinlere en kapsamlı bir metin, diğer düşünce manifestolarına ve kanunlarına karşı en ikna edici inanç ve kanunlar kitabı olması yönünde olabilir; ama öyle değildir.” (s.61)

“Kur’ân-ı kerim dinimizin, dinî bilgimizin ana kaynağıdır. Ama onu bir metin gibi göremeyiz. Süreç olarak görmemiz, diyalektik bir hitap olarak görmemiz gerekiyor. Bunu önemsediğim için üzerinde ısrarla durmak istedim.” (s.63)

Peki, Kur’ân-ı kerimi kim metinleştirdi? Buyurun Ali Bardakoğlu’nun akıl almaz hezeyanını görün:

“…İslam’ın üçüncü asrından itibaren hadisle sünnet eş anlamlı kılınmaya, hadisle sünnet aynîleştirilmeye başlandı. Kitap ve sünnet şeklindeki hikmetli kavramlaştırma, Kur’ân ve Hadis şeklindeki kavramlaştırmayla iki metne indirgendi. Sonuçta Kur’ân-ı kerim metinleştirildi. Peygamber efendimizin sünneti metinleştirildi ve karşımıza kategorik ve normatif metinler çıktı." (s.65)

Görüldüğü üzere Bardakoğlu ile Öztürk’ün fikirleri birbirleri ile tıpatıp aynıdır... 

Öztürk’ün, Kuramer’den ve İlahiyat Fakültesinden çıkarılmış olması bir mana ifade etmemektedir. İtikadımıza ve inancımıza vurulan bu ağır tahribat ne yazık ki devam ettirilmektedir...

Bilhassa Diyanet’in artık bu hususa acilen neşter vurması gerekmektedir diye düşünüyorum!

 

 

TEFEKKÜR

 

Esrâr-ı ulûma seni mahrem mi sanırsın

Ey bî-nazar açıldığı yok sana kitâbın

                                                     Nâbî

(İlimlerin sırlarına erdiğini mi sanırsın,

Ey basiretsiz, fikir yoksunu, açıldığı yok sana kitabın.)

Prof. Dr. Ahmet Şimşirgil
4.12.2020

Mustafa Öztürk Hakkında

İstiyorlar ki inandığımız her şeye sövsünler, tahrif etsinler ama bizler sesimizi çıkarmayalım, sineye çekip bir kenarda oturalım.

Ses çıkardığımızda da ortalığı velveleye verip cazgırlıkla sesimizi kısmaya çalışıyorlar.

Onların işlediği her melanet özgürlük bizlerin insanî saikle melanetlerine karşı çıkışımız ise linç etmek oluyor!

İşte en son yaşadığımız vak’a. Bir ilahiyat profesörü Kur’an-ı Kerîm’den âyetler okuyup “Bu Allah dili olabilir mi? İnsani dil olamaz mı?” diyebiliyor. Üstelik bu profesör tefsir hocası ve tefsir yazmış!

Bu profesör daha önce de “Bazı zamanlar keşke Kur’an inmeseydi diyorum”, “Kur’anı’ı bir kenara bırakalım” gibi küfrünü açıkça beyan eden ifadeleri olmuştu.

“Küfrünü açıkça beyan eden ifadeler” demem âfâkî değil; elfâz-ı küfür bahsinin ilk derslerindendir Kur’an-ı Kerîm hakkında hangi beyanların insanı küfre götüreceği.

Âyet-i kerîmeler için “Bu Allah dili olabilir mi? İnsani dil olamaz mı?” diyebilen Mustafa Öztürk hakkında daha önce de yazmıştım. Sadece Öztürk değil ilahiyat fakültelerinin genelinde hakim olan İslâm’ın esaslarına yönelik, en basit ifadeyle şüphe uyandırıcı anlayışı eleştiren yazılar yazdım ve bu fakülteleri denetleyecek bir üst kurulun kurulması gerektiğini vurguladım.

İslâm’ın esaslarına yönelik ifsad söylemlerine tepki gelince “Bu benim düşünce özgürlüğüm” diyen ilahiyatçılar ne yazık ki benim düşünce özgürlüğüme saygı göstermediler. Mezkûr yazılarıma hakaretlerle mukabelede bulundular.

“Özgürce her şeyi tartışalım” diyen bu mâlûm ilahiyatçılar ne ilginçtir ki talebelerinden kendi görüşlerinden aykırı bir görüş duymak istemiyorlar. Allah’ı, Peygamberimizi, Kur’an-ı, sahabeleri tartışan ve tartıştıran mâlûm ilahiyatçılar kendi görüşlerinin tartışılmasında hiç hoşlanmıyorlar. Elllerindeki not kozunu çocuklara baskı unsuru olarak kullanıyorlar.

İlahiyatta okuyan gençlerle bir araya geldiğimde hep hocalarından yana şikayetleri dinliyorum. “Hocanın inandığı gibi derste konuşmaz, imtihanda yazmazsak dersten geçirmiyor, derste içimizden tövbe ede ede hocanın istediği şekilde konuşuyoruz” diyorlar.

Alın size özgür düşüncenin yuvası ilahiyat fakülteleri!

Bu fakültelerde okuyan talebeler fakültedeki öğretim üyesi sayısı kadar dini anlayışa sahipler; derse giren her hocayla itikadlar değişiyor!..

Gömlek değiştirir gibi itikad değiştirmekten yorulan çocuklar dinden de yoruluyorlar.

Eh nasıl olsa bir hocası “Kur’an Allah’ın kelamı değil” diyor, diğer hocası da “Peygamber’den rivayet edilen sözler uydurmadır dinde esas kabul edilmez” diyor, bu durumda haliyle talebe de “Mâdem Kur’an Allah’ın kelamı değil Peygamber’in kelamı, Peygamber’den geldiği iddia edilen sözler de uydurma ve itibar edilmeyeceğine göre ortada İslâm dini diye bir şey kalmıyor” diyerek…

Mustafa Öztürk ve gibilerinin İslâm’ın esaslarına yönelik şüphe uyandıran, tahrif eden beyanlarını ilahiyat fakültelerinde “İslâm’ı öğretiyorum” diye talebelere anlatmalarına gösterilen tepki linç değil haklı bir tepkidir.

İlahiyatçıların bu halka bir açıklama yapma borçları vardır. Çocuklarını İslâm’ı daha iyi öğrensin diye ilahiyat fakültelerine gönderen halkımıza ilahiyatçılar cesurca çıkıp, “Biz burada İslâm dinini öğretmiyoruz. Biz burada çocuklarınızın aklına İslâm hakkında şüpheler sokuyoruz. Zaten bu fakülteler İslâm münekkidleri yetiştirmek için kuruldu” desinler. Halkımız da bilsin okul bitince çocuklarının ne olacağını!

Bir de kendileri gibi düşünmeyen hocalar azgın Kemalistler tarafından linç edilirken onlara erketelik yapanların “Beni linç ediyorlar” diye yakınma hakkı yok!

Yakup KÖSE, 4 Aralık 2020 Cuma, Star Gazetesi

Said-i Nursi'nin Tuhaf Bir İfadesi

Prof. Dr. Zekeriya Kurşun istifadeli bir makale kaleme almış:

http://www.zekeriyakursun.com/ii-abdulhamidi-tahttan-kimler-indirdi/

Not: 24.03.2021 tarihinde kontrol ettiğimde bu link çalışmıyordu. Aynı makaleyi şurada bulabildim: 

https://sahipkiran.org/2017/07/19/abdulhamid-ve-said-nursi/ 

Yazıdaki şu pasaj dikkatimi çekti:

Yukarıda belirtilen yazısında “söz söyleme hakkına haiz olduğunu” söyleyip, bunlardan bir kaçını sıraladıktan sonra 7. madde olarak, “Hilafete dair bir rüyadır diyen Bediüzzaman II. Abdülhamid’e hitaben şöyle bir diyaloğu kurgulamıştır:

“Alem-i manada padişahı gördüm. Dedim; sen zekatü’l ömrü Ömer-i Sâni’nin mesleğinden sarf et: Tâ ki meşrutiyet riyasetine lazım ve biâtın manası olan teveccüh-i umûmiyeyi kazanasın.

Padişah dedi: Ben onun yolunda gideyim, siz de ol zaman ehlini taklid edebilirsiniz. Nerede sizlerde onlardaki kuvvet-i İslamiyet ve safvet ve ahlak!

Ben dedim: Bizdeki tenebbüh-i efkâr-i umumî ve tekemmül-i mebâdi ve vesâit ve ihata-i medeniyet o noktaların yerini tutmakla hem o noktaları istihsal, hem de netice-i matlûb olan adalet ve terakkiyi intaç edebilir. Düvel-i ecnebiyenin adaleti bunu ispat eder.

O dedi: Nasıl yapacağım?

Dedim: İstibdat, kalb-i memâlik olan İstanbul’da kan bırakmadığından hüsn-i niyyeti gösterir bir şefkat ile meşrutiyeti kansız kabul ettiğin gibi menfur olmuş Yıldız’ı mahbûb-i kulub etmek için eski zebaniler yerine melâike-i rahmet gibi muhakkikin-i ulemayı doldurmak ve Yıldız’ı Darülfünün gibi etmek ve ulum-i İslamiyeyi ihya etmek ve meşihat-i İslamiyeyi ve Hilafeti mevki-i hakîkisine is’ad etmek ve milletin kalb hastalığı olan za’f-i diyanet ve baş hastalığı olan cehaleti servet ve iktidarınla tedavi etmekle Yıldız’ı Süreyya kadar i’lâ et. Tâ hanedan-i Osmanî ol burc-i hilafette pertevnisâr-i adalet olabilsin. Hem dehavâic-i zaruriyyeye iktisad et. Tâ alıştırılmış olan israfata iktidari olmayan biçare millet deiktida etsin. Madem ki imamsın. Birden rüyadan uyandım. Gördüm ki, asıl bu alem-i yakaza rü’yadır! Asıl uyanmak ve hakikat o rüya imiş.”

(Volkan, sayı 84, 407)

Z. Kurşun burada "zebani" kelimesinin geçtiği ifadeyi bugünkü Türkçe ile şöyle açıklamış:

“Kansız bir şekilde meşrutiyeti ilan ettiği gibi nefret edilen Yıldız sarayının etrafındaki “zebanileri” yani devlet ricalini de değiştirmesini; onların yerine ulemayı koymasını ve Sarayı Üniversite gibi yaparak dini ilimleri ihya etmesini ve böylece hilafeti gerçek mevkiine çıkarmasını ister Bediüzzaman.

Yorum: Din âlimi olarak bilinen Said-i Nursi’nin “zebani” kelimesini kullanış tarzı itikadî açıdan problemlidir ve F. Gülen’in Cebrail aleyhisselama karşı saygısız ifadesini hatırlatmaktadır. Temel akaid ve ilmihal kitaplarında yazdığına göre, melekleri küçültücü şeyler söylemek kişiyi imandan çıkarır. Mesela "Senin bakışın bana Azrail gibi geliyor" demek. Veya "Cebrail bile söylese inanmam" demek. "Çocuklarınızı iyi yetiştirmezseniz, zebani olur" demek.

Murat Yazıcı

İbni Teymiyye Hakkında Bazı Vesikalar

(Aşağıdaki vesikaların ve yorumların tamamı Dr. Ebubekir Sifil'in Twitter hesabından iktibastır.)

İbn Teymiyye'nin hatalarıyla yüzleştiğinizde niçin kimyanız bozuluyor? Bunun adı putlaştırma değilse nedir?

Tasavvuf ehline "şeyhleri putlaştırıyorlar" diye saldıranlar; siz hiç aynaya bakmıyor musunuz?

Kitap, Sünnet ve Selef, tecsim inancını reddeder mi diye endişe ediyorsanız Şeyh-i İslamınız etmez diyor. Rahat olun!

Teşbih inancını nasıl Selefîlik olarak yutturduklarını da anlatsınlar size, dürüstseler şayet.

Siz anlamazsınız, Ağababalarınıza götürün size tercüme etsinler.

Bakın Efendimiz (s.a.v) Rabbini nasıl görmüş.

Sahabe'ye hakaret eden kimmiş?

İbn Teymiyye'nin Selef'e/Ehl-i Sünnet'e attığı bir diğer iftira:Mecmû'u'l-Fetâvâ, XVI, 335-7:

İbn Teymiyye'nin Selef'e/Ehl-İ Sünnet'e iftiraları toplansa kitap olur. 

Kaynak: Dr. E. Sifil

İlaveler (7.05.2022):

Bu blogda bir başka yazıda şu pasajı aktarmıştım: Hâfız İbni Hacer el-Askalânî, Ed-duraru’l-kâmine isimli kitabında, İbni Teymiyye'nin sahabenin büyükleriyle ilgili sözleri hakkında alimlerden bazı nakiller yapmaktadır: “İbni Teymiyye Ömer ibnu’l-Hattab’a üç talak meselesinde ve Hazret-i Ali'ye de on yedi meselede Kur'anın nassına muhalefet etti diye isnadda bulunmuştur. Hazret-i Ebu Bekir ne dediğini bilen yaşlı birisi olarak müslümanlığı kabul etti, ama Hazret-i Ali çocukken İslamiyeti kabul edip bir kavle göre çocuğun İslamiyeti sahih değildir, demesi ve yine Hazret-i Ali hakkında, kendisi Ebu Cehil'in kızını istemiş ve ölünceye kadar onu severek unutmamıştır, demesi üzerine alimler ona münafıklığı isnad etmişlerdir. İbni Teymiyye Hazret-i Osman hakkında (Osman malı severdi) demiş ve (Peygamberden -aleyhisselam- istigasede bulunulmaz) dediği için ona zındıklık isnad etmişlerdir.” (Bera’atü’l-Eş’ariyyin min Akaidi’l-Muhâlifin, s.410.)

Yukarıda E. Sifil'den aktardığım yazısında İbni Teymiyye Hz.Ali ve Hz.Ömer'in nasslara aykırı fetvaları olduğunu söylüyor (Minhacü's-Sünne, c.7, s. 502). Bu delil, yukarıda İbni Hacer'den aktarılan yazı ile uyumludur. "Hazret-i Ebu Bekir ne dediğini bilen yaşlı birisi olarak müslümanlığı kabul etti, ama Hazret-i Ali çocukken İslamiyeti kabul edip bir kavle göre çocuğun İslamiyeti sahih değildir, demesi" hakkındaki vesika aşağıda verilmiştir: